در واقع، با افزایش سن، پوست ما نازک شده و خاصیت ارتجاعی خود را از دست می دهد، و چربی در بسیاری از نواحی صورت کاهش می‌یابد. در این مقاله، دکتر مریم ملکی متخصص پوست، به تغییرات اسکلتی و عضلانی ناشی از پیری در بدن می‌پردازد.
در سن بالای 35 سال، تعداد سلول‌های بازسازی کننده استخوان در صورت کاهش می‌یابد. به تدریج، استخوان اطراف چشم گشاد می‌شود و منجر به گودی چشم و گونه‌های صاف می‌شود. سپس، استخوان‌های صورت و فک مرکزی در حالی که به عقب و پایین می‌چرخند، تحلیل می‌روند. این تغییرات با هم منجر به کاهش داربست استخوانی می‌شود که چربی و پوست روی آن می‌نشیند، به این ترتیب، بافت‌های ما بر روی استخوان‌های زیرین بیش از حد بزرگ می‌شوند و چین و چروک‌ها و افتادگی‌ها آشکارتر می‌شوند.
استخوان صورت در پیری
اسکلت صورت تأثیر شگرفی بر ظاهر افراد دارد. یک ویژگی بارز جوانی، حمایت ساختاری اسکلتی خوب است. پیری صورت نه تنها ناشی از تغییرات در بافت نرم (پوست، چربی و عضله) است بلکه تغییرات استخوانی نیز بسیار تاثیرگذار هستند. از دست دادن استخوان در نواحی خاصی از اسکلت صورت به طور قابل توجهی به پیری صورت کمک می‌کند. درک این نکته از نظر مفهومی مهم است که در اکثر افراد مبتلا به پیری زودرس، اسکلت صورت ممکن است ذاتاً ناکافی باشد. بر این اساس، باید برای به دست آوردن جوانسازی طبیعی صورت، تغییرات پیری که در اسکلت صورت رخ می‌دهد را در نظر داشت و آنها برطرف یا اصلاح کرد.
با افزایش سن، همه استخوان‌ها در بدن انسان تغییر شکل داده، به‌صورتی که در بسیاری از قسمت‌ها استخوان‌ها به شدت نازک می‌شوند. پژوهشگران با استفاده از سی‌تی‌اسکن به تجزیه و تحلیل استخوان‌های صورت مردان و زنان در گروه‌های سنی متفاوت پرداخته‌اند.
سال‌هاست که پزشکان دریافته‌اند که علت اصلی پیری، افتادگی بافت نرم و از دست رفتن خاصیت ارتجاعی پوست است، اما تا امروز تغییر ابعاد و طول و عرض استخوان‌ها به خصوص در ناحیه صورت ارزیابی نشده بود.
به گفته ريیس مرکز جراحی پلاستیک و ترمیمی در دانشگاه روچستر این امر با سی تی اسکن ۶۰ مرد و ۶۰ زن در سنین جوانی بین ۲۰ تا ۴۰ سال، میانسال ۴۱ تا ۶۴ سال، و کهن‌سال، ۶۵ سال به بالا، به دست آمده است. تحقیقات نشان داد با افزایش سن، کاسه چشم افراد گسترده‌تر می‌شود، فاصله بین برجسته‌ترین بخش از پیشانی تا بالای بینی کاهش می‌یابد، گردی استخوان‌های گونه کمتر می‌شود، استخوان بینی بازتر شده و فک پایین کوچک می‌شود. همچنین این مطالعات نشان داد که این تغییرات در زنان زودتر از مردان بروز می‌کند و راه جلوگیری از آن، اجتناب از مصرف سیگار، استفاده از کرم‌های ضدآفتاب، مراقبت از دندان‌ها و تقویت استخوان‌ها با ورزش است.
فلش‌ها مناطقی از اسکلت صورت را نشان می‌دهند، که با افزایش سن، در معرض تحلیل هستند. اندازه فلش با مقدار تحلیل استخوانی هم‌خوانی دارد.
از دست دادن استخوان یک عامل کلیدی در پیری صورت است که در مناطق خاص و با الگویی قابل پیش بینی رخ می‌دهد. پیری صورت یک روند قابل پیش بینی را دنبال می‌کند، مناطق خاصی از اسکلت صورت تحت تاثیر قرار می‌گیرند و در نتیجه برخی از رایج‌ترین نشانه‌های پیری ظاهر می‌شوند. قسمت میانی صورت، کاسه چشم و فک پایین سه ناحیه مهم اسکلت صورت است که در پیری نقش دارد و علائم تغییرات استخوانی در این مناطق باعث می‌شود، که شاهد گودشدن زیر چشم‌ها، افتادگی ابروها، عمیق شدن چین و چروک صورت و ناهموار شدن و یا محو شدن خط فکی باشیم. همچنین عواملی مانند، سبک زندگی، و قومیت نقش مهمی دارند.
اگرچه این تغییرات در هر دو جنس رخ می‌دهد، اما در زنان بسیاری از این تغییرات، زودتر و در سنین جوانی تا میانسالی رخ می‌دهد، در حالی‌که، در مردان، بیشتر تغییرات بین میانسالی و سالمندی اتفاق می‌افتد.
بیولوژی بازسازی استخوان
استخوان یک بافت زنده است که از طریق تعادل ظریف رسوب استئوئید توسط سلول‌های استخوان‌ساز استئوبلاست، و جذب توسط سلول‌های استئوکلاست حفظ می‌شود. شناخت زیست شناسی استخوان و ارتباط بالینی آن نیاز به درک برخی از اصطلاحات مهم دارد.
استخوان به استرس مکانیکی پاسخ می‌دهد، تحت بازسازی قرار می‌گیرد، که شامل تحلیل و به دنبال آن رسوب است.با وجود اینکه رشد استخوان توسط عوامل مختلف تنظیم می‌شود، استخوان صورت با افزایش سن، مانند استخوان محوری، کاهش تراکم مواد معدنی استخوان را تجربه می‌کند.
تفاوت در تراکم استخوان به خوبی بین نژادها گزارش شده است و نشان داده شده است که سیاه‌پوستان در مقایسه با سفید پوستان، با افزایش سن، تغییرات ابعادی کمتری را در چهره تجربه می‌کنند. ارزیابی کامل دلایل اساسی این تفاوت‌ها، در بین نژادها ممکن نیست، ولی سایر عوامل از جمله توده بدن، هورمون‌ها و رژیم غذایی می‌تواند نقش مهمی داشته باشد.
تفاوت استخوان صورت در نژاد‌های مختلف
بخش میانی صورت
تحقیقات نشان داده است که حتی در یک ناحیه از صورت، تحلیل استخوان بسیار منطقه محور است. استخوان قسمت صورت میانی، با افزایش سن، تمایل زیاد به تحلیل دارد، و این تغییرات حتی در دندان در فک بالای بیماران قابل مشاهده است. تحلیل استخوان فک بالا منجر به کاهش برآمدگی قدامی صورت و گونه می‌شود، که از بافت نرم حمایت می‌کند. محفظه‌های چربی در هر دو لایه سطحی و عمیق تحت تأثیر از دست دادن استخوان در میانه صورت قرار می‌گیرند. یک مثال از یک فرایند مشترک شامل از دست دادن استخوان zygomaticomaxillary است، که چربی چشمی زیر اربیکولاریس داخلی و جانبی (SOOF) را تضعیف می‌کند، در نتیجه باعث سوراخ شدن مایع در داخل بدن و از بین رفتن حمایت از پلک پایین می شود. تجزیه و تحلیل هندسی با استفاده از CT در مطالعات طولی نشان داده است که با افزایش سن ثانویه به تحلیل موضعی، زاویه ماگزیلا کاهش می‌یابد. زاویه های pyriform و glabella نیز کاهش می‌یابند، از بین رفتن استخوان موضعی در این مناطق به ویژگی‌های کلاسیک پیری میانه صورت کمک می‌کند.
باید تأکید کرد که تحلیل استخوان فک بالا و زایگوماتیک دارای اثرات گسترده‌ای است، که منجر به افتادگی بافت نرم و پیری پایین صورت و همچنین تغییرات در شکل کلی صورت در دو بعد عمودی و افقی می‌شود.
ناحیه دور چشم
نشان داده شده است که منطقه دور چشم (اوربیت) صورت در دو منطقه اصلی بیشترین جذب را دارد. در مرحله اول، ممکن است جذب مجدد انتخابی در یک‌چهارم اینفرولترال اوربیت در میانسالی رخ دهد، که منجر به طولانی شدن محل اتصال پلک-گونه و همچنین فتق چربی اینفرااوربیتال شود. این مسائل پری‌اوربیتال، دلایل رایج بیمارانی است که به دنبال درمان زیبایی هستند. در مرحله دوم، جذب در قسمت سوپرومدیال اوربیت منجر به افتادگی نسبی ابرو میانی، با یک موقعیت پایین در مقایسه با ابرو جانبی می‌شود. این تحلیل معمولاً در دهه‌های پنجم و ششم اتفاق می‌افتد. مهم این است که، ما باید اثر تحلیل استخوان را به عنوان رویداد اصلی تشخیص دهیم و سپس به دنبال آن تغییرات بافت نرم شامل چربی، عضله و پوست را در نظر داشته باشیم.
بزرگ شدن یا وسیع شدن تدریجی اوربیت با افزایش سن اتفاق می‌افتد، اما تفاوت‌های مهمی بین قومیت‌ها وجود دارد. یک مطالعه طولی اخیر نشان داد که اگرچه افزایش ابعاد مداری در تمام جمعیت سیاه‌پوست و قفقاز رخ می‌دهد، این افزایش‌ها به طور قابل توجهی در زنان سیاه‌پوست کمتر است و در مردان سیاه پوست به هیچ وجه قابل توجه نیست.
بین دو جنس، یک مطالعه با استفاده از تصویربرداری CT نشان داد که ناحیه دهانه اوربیت و عرض آن در مردان و زنان افزایش می‌یابد، با افزایش قابل توجهی بین گروه‌های زن جوان (میانگین سنی ۳۰ سال) و میانسال (متوسط سن ۵۴ سال). این تغییر بعداً و در طی یک دوره طولانی‌تر در مردان رخ داد، با افزایش قابل توجهی در گروه‌های سنی جوان (میانگین سنی ۳۳ سال) و پیر (میانگین سنی ۷۵ سال) مشاهده شد.
ناحیه فک پایین
پیش از این، اعتقاد بر این بود که فک پایین با افزایش سن، بزرگتر می‌شود، با این حال، مطالعات اخیر با بررسی اندازه گیری‌های خطی نشان داده‌اند که این فرآیند پیچیده‌تر است، با گسترش همزمان و تجزیه همزمان. به نظر می‌رسد در هر دو جنس نر و ماده، اندازه‌گیری‌های خطی عرض بایجونیال (فاصله بین دو زاویه فکی) با افزایش سن نسبتاً ثابت باقی می‌ماند، در حالی که طول و قد مندیبل (استخوان فک پایین) کاهش می‌یابد. تأثیر کاهش ابعاد قدامی خلفی و عمودی فک پایین، همراه با تغییرات بافت نرم پوشاننده، به تشدید گودی کنار چانه کمک می‌کند.
استخوان فک پایینی
با مناطقی از نواحی فرورفته شده مانند گودی کنار چانه، اندازه گیری‌های خطی اجازه تجزیه و تحلیل طولی تغییرات را نمی‌دهد. تحلیل استخوان مربوط به سن، ممکن است منجر به بیش فعالی عضله منتالیس، تغییرات ساب منتال و کاهش تعریف در مرز پایین فک پایین شود. یک استراتژی برای رسیدگی به تغییرات در فک تحتانی، باید شامل تجزیه و تحلیل هندسی مشخصات بیمار و همچنین توجه دقیق به هرگونه کمبود حجم میانی صورت باشد. قسمت تحتانی صورت به توجه خاصی نیاز دارد، به این دلیل که می‌تواند به طور غیرمستقیم تحت تأثیر تغییرات استخوان‌های میانی صورت و همچنین مستقیماً تحت تأثیر استخوان پایین صورت و از دست دادن دندان قرار گیرد. مربعی شدن صورت که با افزایش سن اتفاق می‌افتد، همراه با تغییرات عضلانی و پوستی، می‌تواند تأثیر زیادی بر احساس بیماران نسبت به ظاهر خود داشته باشد.
تغییرات بینی و اطراف آن
ویژگی‌های پیری بینی به خوبی شناخته شده است و شامل تغییرات کلیدی زیر است. طول بینی افزایش می‌یابد و نوک آن افتاده می‌شود، با کولوملا و کرورهای جانبی به سمت عقب جابجا می‌شوند. تغییرات در شالوده استخوانی که بینی را در جوانی ساپورت می‌کند، استخوان های بینی و عقب رفتن استخوان ماگزیلا، مسئول بسیاری از تغییرات در فرم بینی است که با افزایش مشاهده می‌شود.
مفاهیم سنتی پیری صورت، حول موضوع تغییراتی است که در بافت‌های نرم اتفاق می‌افتد، با تغییرات آتروفیک که منجر به افتادگی بافت می‌شود. به همین دلیل تکنیک‌های جوانسازی صورت بر معکوس کردن این تغییرات، طراحی شده است. اگرچه این رویکردها تا حد زیادی مؤثر هستند، اما لزوماً جوانسازی کاملاً هماهنگ یا طبیعی ایجاد نمی‌کنند. افزودن حجم به بافت‌های نرم با استفاده از روش تزریق چربی باعث شده است که حجم و شکل جوانی بهتری نسبت به لیفتینگ به تنهایی ایجاد شود. تنها در دهه کنونی، با استفاده از آنالیزهای سی‌تی سه بعدی، درک دقیق‌تری از پیری استخوانی صورت ممکن شده است. بررسی‌ها نشان می‌دهند که پیری استخوان صورت شامل تحلیل استخوانی در مکان‌های خاصی از صورت است، این تغییرات عمدتاً در نواحی اطراف چشم‌ها و ناحیه میانی گونه است.
برخی از افراد ذاتاً نسبت به دیگران کمتر پیر می‌شوند. این افراد را می‌توان در جوانی تشخیص داد، زیرا چهره‌ای جذاب‌تر با ساختار اسکلتی قوی دارند، که نشان دهنده وجود ویژگی‌های استخوانی جوان است که از بافت‌های نرم، حمایت خوبی می‌کند. این ویژگی‌ها عبارتند از، سوپرا اوربیتال برجسته، استخوان گونه قوی و خط فک برجسته. از آنجایی که این افراد به طور ذاتی دارای خطوط استخوانی جوانی هستند، از حمایت استخوانی بالاتر برخوردارند، به طوری که زمان بیشتری طول می کشد تا از دست دادن استخوان در اثر پیری به صورت بالینی ظاهر شود.
برعکس، افرادی که از حمایت اسکلتی صورت ضعیفی برخوردارند، هرگز ظاهر ایده‌آل جوانی را ندارند و بسیاری از آنها برای سن خود، حتی در 20 سالگی، پیر به نظر می‌رسند. آنها به طور موثر مستعد بروز تغییرات پیری زودرس هستند.
ویژگی‌هایی که پشتیبانی ضعیف استخوانی را نشان می‌دهند عبارتند از سوپرااوربیتال عقب رفته، هیپوپلازی میانی صورت، رشد ضعیف زیگوماتیک (افراطی که در سندرم تریچر کالینز مشاهده می‌شود) و چانه کوچک (میکروژنیا). صرف نظر از سن، هنگامی که این تغییرات بافت نرم آشکار شد، درجه قابل توجهی از کمبود استخوان وجود دارد. اصلاح عنصر استخوانی این پتانسیل را دارد که جوانسازی صورت هماهنگ تری را ارائه دهد.
افرادی که پشتیبانی ضعیف استخوانی دارند، باید جهت جوانسازی، برای تقویت اسکلتی در نظر گرفته شوند، نه تنها برای معکوس کردن تغییرات پیری، بلکه همچنین برای بالا بردن حالت طبیعی آنها، تا بافت‌های نرم برای ظاهری جذاب تر، بهتر حمایت شوند. با جوانسازی بیشتر، این افراد در برابر پیری آینده بهتری دارند. ساختار استخوانی صورت همچنین نشان می‌دهد که ما تمایل داریم مانند والدین خود پیر شویم، یک ویژگی خانوادگی که از آنها به ارث برده ایم.
برطرف‌سازی تحلیل استخوان صورت
بنابراین چگونه از دست دادن استخوان صورت را برطرف کنیم؟
بهینه سازی سلامت استخوان کلیدی است. کلسیم، ویتامین D، ورزش و حتی بهداشت دندان برای حفظ سلامت استخوان فک مطمئناً مهم هستند. اما، ما همچنین می‌توانیم فیلرهای صورت را در امتداد استخوان تزریق کنیم تا فرم جوان‌تری را ایجاد کنیم.
توجه به این امر مهم است که بدانیم، هم برای بیماران مرد و هم برای زنان، بزرگ کردن اسکلت صورت باید به صورت محافظه کارانه انجام شود، فقط با حداقل افزایش حجم جهت بازگرداندن کنتور جوانی، به صورت، و از افزایش اغراق آمیز باید اجتناب شود.
تعداد بازدید از این مطلب: 797
لطفا از عکس‌های قبل و بعد بیماران در گالری تصاویر دیدن فرمایید.
آدرس: اصفهان-خ چهارباغ بالا جنب مجتمع پارک ساختمان گلستان طبقه فوقانی بانک سپه مرکز لیزر هور (دکتر مریم ملکی)
تلفن :03136662224
۰ دیدگاه