آلوپسی آندروژنیک مردانه یکی از شایع ترین علل مراجعه و مشاوره بیماران در کلینیک‌های پوست و مو است.
شیوع و شدت آن از ٢٠ سالگی و با افزایش سن بیشتر می‌شود. ٩٠ درصد از مردان درجاتی از آلوپسی آندروژنیک مردانه را نشان می‌دهند. در این آلوپسی، با الگوی خاص و در مردان مستعد، فولیکو‌ل‌های مو به صورت پیشرونده و بدون ایجاد اسکار، کوچک می‌شوند.
در این مقاله دکتر مریم ملکی متخصص پوست و مو و زیبایی، به مقایسه ماینوکسیدیل ۵ درصد و ١٠ درصد و دارونما در درمان این نوع آلوپسی می‌پردازند.
روش‌های درمانی آلوپسی آندروژنیک مردانه چیست؟
گزینه‌های درمانی تایید شده برای درمان آلوپسی آندروژنیک مردانه محدود هستند. فیناستراید و محلول ماینوکسیدیل تنها درمان‌های تایید شده از سوی سازمان جهانی غذا و دارو (FDA) هستند که به صورت سیستمیک و موضعی استفاده می‌شوند.
فیناستراید، دوتاستراید و کورتکسولون 17 آلفا پروپیونات موضعی، از داروهای ضد آندروژن هستند. اسپیرونولاکتون، سیپروترون استات و فلوتامید از دیگر داروهای درمان این آلوپسی هستند.
ماینوکسیدیل، آنالوگ پروستاگلاندین و کتوکونازول از درمان‌های غیروابسته با آندروژن هستند.
لیزر و کاشت مو از درمان‌های کمکی هستند.
تزریق پلاسمای غنی از پلاکت، میکرونیدلینگ سلول‌های بنیادی و سیگنال دهیJAK-STAT، درمان‌های نوظهوری هستند که ممکن است در آینده مورد تایید سازمان جهانی غذا و دارو (FDA) قرار بگیرند.
الگوی طاسی در این بیماری چگونه است؟
به طور معمول به صورت کاهش یا نازک شدن موها در ناحیه گیجگاهی و به صورت دو طرفه یا در ناحیه فرق سر و گاهی در ناحیه بالای پیشانی است.
حدود ١٠ درصد از مردان مبتلا به این نوع آلوپسی، الگوی زنانه ریزش مو دارند، یعنی به صورت پراکنده یا در ناحیه قدامی، میانی، کناری و پس سری دچار ریزش مو می‌شوند.
ماینوکسیدیل چه دارویی است؟
ماینوکسیدیل یک مشتق پیریمیدینی و دارای ساختار شیمیایی٢_۴ دی آمینو_۶ پیپردینی پیمیدین_٣ اکسید است. مطالعات تا کنون نتوانسته‌اند مکانیسم دقیق اثر ماینوکسیدیل بر رشد مو را شناسایی کنند. اما برخی از مطالعات نشان داده‌اند که ماینوکسیدیل از طریق اثر بر روی کانال پتاسیم و باز کردن این کانال، منجر به افزایش جریان خون پوست می‌شود. همچنین موجب افزایش سطح فاکتور رشد اندوتلیال عروق و محرک‌های رشد مو در پاپیلا‌های پوستی می‌شوند. ماینوکسیدیل با کوتاه کردن مرحله تلوژن (مرحله استراحت و ریزش مو) و طولانی کردن مرحله آناژن (مرحله فعال چرخه مو و رشد مو)، منجر به تغییر در چرخه رشد مو می‌شود.
دوز دارویی ماینوکسیدیل چگونه است؟
ماینوکسیدیل ٢ درصد و ۵ درصد توسط سازمان جهانی غذا و دارو مورد تایید برای درمان آلوپسی آندروژن مردان در ایالات متحده قرار گرفته است. اما ماینوکسیدیل تا مقادیر ١۵ درصد نیز وجود دارد. تا کنون همه مطالعات، ماینوکسیدیل ۵ درصد را با ٢ درصد مقایسه کرده‌اند. اما یک مطالعه جدید، ماینوکسیدیل ۵ درصد را با ١٠ درصد در درمان آلوپسی آندروژنیک مردانه مقایسه کرده است که در ادامه به آن می‌پردازیم.
در مطالعه‌ای با موضوع اثربخشی درمان آلوپسی آندروژنیک مردانه با ماینوکسیدیل ۵ درصد و ١٠ درصد و دارونما نتایج زیر به دست آمد:
اثر بر روی تعداد فولیکول موها:
ماینوکسیدیل ۵ درصد، منجر به افزایش قابل توجهی در تعداد کل موها در ناحیه فرق سر و ناحیه پیشانی نسبت به ماینوکسیدیل ١٠ درصد و دارونما می‌شود.
اثر بر روی ضخامت موها:
تفاوت معناداری در تغییر ضخامت مو در نواحی فرق سر و پیشانی، قبل و بعد از مصرف ماینوکسیدیل و همچنین در مقایسه بین سه گروه ۵ درصد، ١٠ درصد و دارونما وجود دارد. بیشترین تفاوت بین گروه مصرف کننده ماینوکسیدیل ۵ درصد و گروه دارونما بوده است. ماینوکسیدیل ۵ درصد در مقایسه با ماینوکسیدیل ١٠ درصد، منجر به افزایش بیشتری در ضخامت مو در ناحیه فرق سر می‌شود اما در افزایش ضخامت موهای پیشانی تفاوت معناداری با هم ندارند.
اثر بر روی تست کشش موها:
تغییر نتیجه تست کشش موها از مثبت به منفی، قبل و بعد از درمان با ماینوکسیدیل ۵ درصد، به میزان ٣٧ درصد، در مصرف ماینوکسیدیل ١٠ درصد، به میزان ٣٧/۵ درصد و با مصرف دارونما، صفر درصد بوده است. و این مقادیر از نظر آماری معنادار و قابل توجه بوده‌اند.
رضایت بیمار:
تفاوت زیادی در رضایت بیماران مصرف کننده ماینوکسیدیل ۵ و ١٠ درصد در مقایسه با گروه مصرف کننده دارونما وجود داشته است. اما بین رضایت مصرف ماینوکسیدیل ۵ درصد و ١٠ درصد تفاوت زیادی وجود نداشته و تقریبا رضایت یکسانی داشته‌اند.
میزان کلی بهبودی:
در بیماران مصرف کننده ماینوکسیدیل ۵ درصد، میزان بهبودی ٨٨/٨ درصد، در بیماران مصرف کننده ماینوکسیدیل ١٠ درصد، ٨٧/۵ درصد بوده و در گروه مصرف کننده دارونما، صفر درصد بوده است.
مقایسه عوارض دارو:
١. درماتیت تماسی: تقریبا تمام بیماران مصرف کننده ماینوکسیدیل ١٠ درصد دچار درماتیت تماسی شده‌اند، در حالیکه این عارضه در افراد مصرف کننده ماینوکسیدیل ۵ درصد، به میزان ٢٢/٢ درصد بوده است.
٢. اروزیون پوستی (ساییدگی پوست) : در مصرف ماینوکسیدیل ١٠ درصد، میزان این عارضه ٢۵ درصد و با مصرف ماینوکسیدیل ۵ درصد، این میزان ١١/١ درصد است.
٣. هایپرتریکوزیس (پرمویی) : در مصرف ماینوکسیدیل ١٠ درصد، این عارضه بیشتر دیده شده است.
۴. سردرد: در مصرف ماینوکسیدیل ١٠ درصد، ٢۵ درصد و در مقابل آن، ماینوکسیدیل ۵ درصد به میزان ١١/١ درصد منجر به سردرد شده است.
۵. ریزش موی ابتدای درمان، بیشترین شکایت در مصرف ماینوکسیدیل است که با مصرف ماینوکسیدیل ١٠ درصد بیشتر می‌باشد.
۶. عوارضی مانند عوارض جنسی، اختلال در علایم حیاتی و تپش قلب دیده نشده است.
این عوارض در افراد مصرف کننده دارونما به میزان صفر درصد بوده است.
نتیجه گیری:
همه این نتایج نشان می‌دهد که ماینوکسیدیل ١٠ درصد در مقایسه با ماینوکسیدیل ۵ درصد موضعی، در درمان آلوپسی آندروژنیک مردانه، برتری خاصی ندارد.
ماینوکسیدیل ۵ درصد، غلظت مورد تایید سازمان جهانی غذا و دارو (FDA) برای درمان آلوپسی آندروژنیک است. این غلظت از دارو به خوبی تحمل می‌شود و بدون عارضه جانبی جدی است. هزینه قابل قبولی دارد و در صورت تشخیص در مراحل اولیه، نتایج درمانی خوبی به همراه دارد.
مطالعه کارآزمایی انجام شده تاکنون، نشان می‌دهد که ماینوکسیدیل ۵ درصد و ١٠ درصد، تقریباً اثربخشی یکسانی دارند. غلظت‌های بیشتر از ۵ درصد، می‌تواند منجر به کاهش تحمل و کاهش پذیرش دارو شود، در حالیکه اثربخشی تقریباً یکسانی دارند.
تعداد بازدید از این مطلب: 930
لطفا از عکس‌های قبل و بعد بیماران در گالری تصاویر دیدن فرمایید.
آدرس: اصفهان-خ چهارباغ بالا جنب مجتمع پارک ساختمان گلستان طبقه فوقانی بانک سپه مرکز لیزر هور (دکتر مریم ملکی)
تلفن :03136662224
۰ دیدگاه