درباره آکنه هورمونی ( دیررس) بیشتر بدانید
تحقیقات اخیر افزایش کل موارد آکنه زنان بالغ را نشان داده است. تعداد قابل توجهی از افراد از هر دو جنس وجود دارند که گزارش می‌دهند، دورانی از آکنه را سالها پس از سنین بلوغ تجربه کرده‌اند. در برخی موارد، این آکنه مداوم است، به این معنی که ضمن این که در طول سالهای نوجوانی مبتلا بودند حتی در دهه سوم زندگی نیز خود به خود برطرف نشده و به ایجاد ضایعات به طور مداوم یا متناوب ادامه می‌دهند. زیرمجموعه دیگر این نوع آکنه دیررس است که در سالهای پس از نوجوانی (پس از 25 سالگی) شروع می‌شود، بدون اینکه سابقه قبلی آکنه در سالهای نوجوانی داشته باشد. برای برخی از محققان، هنوز یک زیرگروه سوم مربوط به لحظه شروع ضایعات وجود دارد. در چنین مواردی، بیمار آکنه را در نوجوانی نشان می‌دهد و به دنبال آن یک دوره بدون بیماری، و سپس در بزرگسالی ضایعات با برخی ویژگی‌های مورفولوژیکی متفاوت، عمدتاً مربوط به توزیع در امتداد صورت، بازگشت می‌کند.
در این مقاله دکتر مریم ملکی اطلاعاتی درباره آکنه هورمونی در اختیار شما می گذارند.
تعریف آکنه دیررس
نامهای دیگر آکنه دیررس شامل آکنه هورمونی، آکنه زنانه، آکنه بعد از نوجوانی و آکنه بزرگسالان است .
آکنه بزرگسالان آکنه‌ای است که بعد از سن 18 تا 20 سالگی ادامه می‌یابد یا در اوایل دهه 20 در افرادی که ممکن است قبلاً مشکل آکنه نداشته‌اند شروع شود. ممکن است در مردان رخ دهد اما در زنان بیشتر دیده می شود. از طرف دیگر آکنه ولگاریس معمولاً نوجوانان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
شیوع آکنه هورمونی( دیررس)
تقریباً 10 درصد از مراجعه‌کنندگان آکنه دیررس به مطب‌ها بین سنین ۳۵ تا ۴۴ سال هستند.
نقش ژنتیک
برخی از محققان پیشنهاد کرده‌اند که آکنه بزرگسالی ممکن است با یک استعداد خانوادگی قوی در زمینه این آکنه همراه باشد. در یک مطالعه ۵۰ درصد از بیماران گزارش کردند که بستگان درجه اول مبتلا به آکنه بزرگسالی هستند. خطر ابتلا به آکنه بزرگسالان در یکی از بستگان بیمار مبتلا به طور قابل توجهی بیشتر از افراد غیر مبتلا است.
ارتباط آکنه هورمونی با با غدد درون‌ریز
زنان در مقایسه با مردان، به ویژه پس از ۲۵ سالگی، شیوع و بروز بالایی دارند. بر خلاف آنچه در ابتدا تصور می‌شد، اکثر این بیماران مشکلی در غدد درون ریز نشان نمی‌دهند که بتواند منجر به ایجاد ضایعات شود. در صورت وجود، سندرم تخمدان پلی‌کیستیک علت اصلی است. با این حال، در موارد تخمدان پلی‌کیستیک ، آکنه به ندرت تنها تظاهرات پوستی است. هیرسوتیسم و آکانتوز نیگریکانس اغلب وجود دارد. اکثر بیماران آکنه‌ای که آندروژن نرمال دارند سابقه‌ای از دوران نوجوانی دارند، اما در بسیاری از موارد توزیع و شدت ضایعه با گذشت زمان تغییر می‌کند. اغلب ضایعات در یک سوم پایینی صورت و ناحیه جانبی گردن وجود دارد. یکی دیگر از ویژگی‌های جالب مربوط به تاثیر بر کیفیت زندگی است که همیشه شدید است. اغلب علائم افسردگی وجود دارد، حتی زمانی که ضایعات خفیف هستند. از آنجایی که اکثر بیماران بزرگسال زن هستند، علاوه بر گزینه های مرسوم، درمان هورمونی نیز وجود دارد.
ارتباط آکنه هورمونی با کیفیت زندگی
همانطور که گفته شد مطالعات متعدد مربوط به آکنه به تأثیر منفی بر کیفیت زندگی، از جمله وجود علائم و نشانه‌های افسردگی و اضطراب، مانند خشم و عزت نفس پایین اشاره می‌کنند.
ویژگی های بالینی آکنه ولگاریس بزرگسالان چیست و آیا ویژگی‌های مرتبط دیگری وجود دارد؟
زنان مبتلا به آکنه ولگاریس دیررس ممکن است از نظر ظاهری شبیه به آکنه‌ای که در نوجوانان دیده می‌شود و با همان دامنه شدت ظاهر شوند. با این حال، همانطور که در بالا توضیح داده شد، آکنه ولگاریس دیررس معمولاً با یک الگوی بالینی مشخص ظاهر می‌شود، که اغلب به عنوان الگوی هورمونی شناخته می‌شود، که با غلبه پاپول های التهابی متمرکز در امتداد نیمه تحتانی گونه‌ها، خط فک، چانه و ناحیه جانبی گردن مشخص می‌شود. در این گروه از زنان بالغ، معمولاً بسیاری از پاپول‌های التهابی عمیق با کیفیت قابل لمس و گاهی اوقات با ندول‌ها وجود دارند. حساسیت برخی از ضایعات نیز می تواند یک شکایت رایج باشد. یکی دیگر از ویژگی های آکنه دیررس در زنان، تعداد نسبی کم یا عدم وجود ضایعات کومدونال در بسیاری از موارد است، اگرچه این یک مشاهده متغیر است.
با این وجود، این الگوی شروع معکوس آن چیزی است که معمولاً در نوجوانان پیش‌نوجوان و نوجوانان اولیه مشاهده می‌شود، که در دوره دوم غالباً ضایعات کمدونال ظاهر می‌شود. زنان بزرگسال اغلب تشدید چرخه‌ای ضایعات آکنه ولگاریس را همراه با شعله‌ور شدن دوران قاعدگی نشان می‌دهند، با یک مطالعه گزارش شده است که زنان بالای ۳۳ سال در مقایسه با زنان ۲۰ تا ۳۳ سال، نرخ بالاتری از عودهای قبل از قاعدگی دارند .
در یک مطالعه، ۶۳ درصد از زنان مبتلا به آکنه افزایش ۲۵ درصدی در تعداد ضایعات التهابی قبل از قاعدگی داشته‌اند.
آکنه ولگاریس در زنان بالغ همچنین می‌تواند با بی‌نظمی‌های قاعدگی، هیرسوتیسم یا آلوپسی آندروژنیک همراه باشد، همه ویژگی‌های بالینی با وضعیت آندروژنی بالا مرتبط هستند. با این حال، اکثر زنان بزرگسالی که با آکنه مراجعه می‌کنند، سطح آندروژن در خون طبیعی دارند.
تداوم آکنه در بزرگسالی یا شروع دیررس آن در زنانی که ویژگی‌های بالینی هیپرآندروژنیسم را نیز نشان می‌دهند، ممکن است نیازمند بررسی بیشتر برای ناهنجاری‌های هورمونی زمینه‌ای مانند غدد درون ریز یا تومور ترشح کننده هورمون باشد. در زنان بالغ مبتلا، به ویژه آنهایی که از نظر بالینی دارای الگوی هورمونی هستند، و در ارزیابی آزمایشگاهی آندروژن اضافی نشان نمی‌دهند، یا در بسیاری از مبتلایان به هیپرآندروژنیسم مرتبط با اختلالات غدد درون ریز، مانند سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS)، اسپیرونولاکتون خوراکی ممکن است یک درمان ایده‌آل باشد. به دلیل توانایی آن در جلوگیری از تولید سیستمیک آندروژن و کاهش اثرات آندروژن های محیطی بر اندام‌های انتهایی هدف ،مورد مناسبی است.
اندیکاسیون های بالقوه اسپیرونولاکتون خوراکی در بیماران زن بالغ مبتلا به آکنه ولگاریس:
اگرچه آندروژنها یا همان هورمونهای مردانه عامل اصلی ایجاد کننده آکنه ولگاریس هستند، اما اکثر زنان بالغ مبتلا به آن سطح هورمون در گردش بالا یا شواهد بالینی هیپرآندروژنیسم ندارند. بنابراین، حساسیت غدد پیلوسباسه به آندروژنها ممکن است یک عامل باشد.
آکنه ولگاریس پایدار و یا مقاوم به درمان، یا آکنه ولگاریس با شروع ناگهانی، سرنخ های بالینی حاکی از افزایش غیر طبیعی آندروژن هستند. در این سناریو باید احتمال تومور تخمدان یا آدرنال را در نظر گرفت، به خصوص اگر علائم دیگری از هیپرآندروژنیسم ظاهر شده باشد، حتی اگر ظریف باشد.
علائم هیپرآندروژنیسم در زنان عبارتند از آلوپسی آندروژنیک، سبوره (یعنی "پوست چرب")، آکنه ، هیرسوتیسم، ویژگی‌های کوشینگوئید، افزایش میل جنسی، کلیتورومگالی، عمیق شدن صدا، هیپرهیدروزیس و آکانتوز نیگریکانس. زنانی که این ناهنجاری‌ها را تجربه می‌کنند باید از نظر اختلالات غدد درون ریز مورد بررسی قرار گیرند و ترجیحاً به متخصص غدد مراجعه کنند.
دو‌تا از شایع‌ترین علل افزایش سطح آندروژن در گردش خون در زنان عبارتند از تخمدان پلی‌کیستیک و هیپرپلازی مادرزادی آدرنال. شیوع کلی تخمدان پلی‌کیستیک ۳ تا ۶ درصد تخمین زده می‌شود که تقریباً ۲۳ تا ۳۵ درصد از زنان مبتلا به تخمدان پلی‌کیستیک از نظر بالینی آکنه ولگاریس را نشان می‌دهند. پیشنهاد شده است که آکنه ولگاریس شدید در زنان به شدت نشان‌دهنده تخمدان پلی‌کیستیک زمینه‌ای است، تقریباً ۸۳ درصد از زنان مبتلا در یک گزارش به تخمدان پلی‌کیستیک مبتلا هستند. این بیماران در ابتدا با ناباروری یا بی‌نظمی قاعدگی ناشی از عدم تخمک‌گذاری مراجعه می‌کنند.
پاسخ به درمان
نشان داده شده است که میکروفلور پوستی نوجوانان مبتلا به آکنه ولگاریس پایدار در مقایسه با بزرگسالان مبتلا به آکنه ولگاریس دیررس تفاوتی ندارد.
این مطالعه نشان‌می‌دهد که میکروفلور در بزرگسالان ممکن است نیروی محرکه غالب برای اکنه ولگاریس دیررس در این گروه سنی نباشد. افزون بر این به نظر می‌رسد که این گروه از بیماران با درمان‌های سنتی آکنه، نرخ شکست درمان بالاتری را نشان می‌دهند. در مطالعه‌ای بر روی زنان بالای ۲۵ سال مبتلا به آکنه مداوم، تقریباً ۸۲ درصد درمان با چند دوره آنتی‌بیوتیک ناموفق بود و ۳۲ درصد پس از درمان با یک یا چند دوره ایزوترتینوئین خوراکی عود کرده بودند.
درمان‌های جدید با آر اف اگنس
اخیرا روش درمان با دستگاه آر اف اگنس متایج بسیار قابل توجهی در درمان این‌گونه جوش‌های مقاوم داشته است. این روش طی سه تا ۵ جلسه می‌تواند آکنه‌های فعال و کمدون‌های بیمار بطور دائم از بین ببرد، بدون این که زخم و یا آثاری روی پوست بجا بگذارد.
این واقعیت که آکنه یک بیماری خود محدود شونده برای اکثر بیماران است، برای گروهی از زنان که این وضعیت را در بزرگسالی نشان می‌دهند، صادق نیست. به نظر می رسد عوامل ژنتیکی که باعث فعال شدن بیش از حد سیستم ایمنی، به ویژه سیستم ذاتی می شوند، تداوم ضایعات را توجیه می‌کنند.
در نهایت، پزشک باید در نظر داشته باشد که اسپیرونولاکتون خوراکی در درمان زنان بالغ مبتلا به آکنه ولگاریس نقش دارد، حتی زمانی که سطح آندروژن خون طبیعی باشد.
تعداد بازدید از این مطلب: 38
لطفا از عکس‌های قبل و بعد بیماران در گالری تصاویر دیدن فرمایید.
آدرس: اصفهان-خ چهارباغ بالا جنب مجتمع پارک ساختمان گلستان طبقه فوقانی بانک سپه مرکز لیزر هور (دکتر مریم ملکی)
تلفن :03136662224
۰ دیدگاه