پیتیریازیس آلبا (Pityriasis Alba) یک اختلال پوستی شایع و خوشخیم است که عمدتا در کودکان و نوجوانان دیده میشود. این بیماری به صورت لکههای هیپوپیگمانته (روشنتر از پوست طبیعی)، با حدود نامشخص و اغلب همراه با خشکی و پوستهریزی خفیف بروز میکند. با این که از نظر زیباییشناختی برای والدین و بیماران نگرانکننده است و بسیاری از والدین با شک و ترس از بیماری لک و پیس به پزشک مراجعه میکنند، اما بیماری خودمحدودشونده بوده و عارضهای جدی ایجاد نمیکند. در این مقاله خانم دکتر مریم ملکی، متخصص پوست و مو در اصفهان به بررسی این بیماری میپردازند.
شکل 1 پیتیریازیس آلبا
اپیدمیولوژی پیتیریازیس آلبا
- بیشتر در کودکان ۳ تا ۱۶ سال رخ میدهد.
- شیوع در مناطق گرم و مرطوب و در پوستهای تیره بیشتر است.
- پسران نسبت به دختران کمی بیشتر درگیر میشوند.
شکل 2 اپیدمیولوژی پیتیریازیس آلبا
علت ها و پاتوژنز پیتیریازیس آلبا
- علت دقیق این بیماری ناشناخته است، اما عوامل زیر نقش دارند:
- خشکی پوست (Xerosis cutis)
- آتوپی (درماتیت آتوپیک یا زمینه آلرژیک)
- قرارگیری طولانیمدت در معرض نور خورشید
- میکروترومای پوستی یا شستوشوی بیش از حد با شویندههای قوی
مکانیسم احتمالی: التهاب خفیف پوستی منجر به کاهش موقت فعالیت ملانوسیتها و کاهش ملانین در ضایعه میشود.
شکل 3 علتها و پاتوژنز
تظاهرات بالینی پیتیریازیس آلبا
- لکههای هیپوپیگمانته با حدود نامشخص و نامنظم
- معمولا روی صورت (گونهها)، گردن، بازوها و بالاتنه
- سطح ضایعات ممکن است خشک و کمی پوستهدار باشد.
- ضایعات اغلب بدون خارش یا با خارش خفیف همراهند.
- در تابستان و پس از آفتاب گرفتن، تضاد رنگی بیشتر نمایان میشود.
مقایسه پیتیریازیس آلبا با ویتیلیگو
این بیماری به طور معمول با ویتیلیگو اشتباه گرفته میشود، اما این دو بیماری پوستی تفاوتهای مهمی دارند. در حالی که هر دو بیماری باعث بروز لکههای روشن روی پوست میشوند، تفاوت اصلی در ماهیت و فرآیند ایجاد این لکهها است. در ویتیلیگو، ملانوسیتها (سلولهای تولیدکننده رنگدانه) به طور کامل از بین میروند، که موجب ایجاد لکههای سفید ثابت و بدون رنگ میشود. اما در پیتیریازیس آلبا، فعالیت ملانوسیتها به طور موقت کاهش مییابد و لکهها معمولا به مرور زمان بهبود مییابند. همچنین، در پیتیریازیس آلبا معمولا التهاب یا قرمزی خفیف در پوست مشاهده میشود، در حالی که در ویتیلیگو چنین علائمی وجود ندارد. بنابراین، اگرچه این دو بیماری از نظر ظاهری مشابه هستند، اما تشخیص صحیح آنها نیاز به توجه دقیق به ویژگیهای بالینی و در صورت لزوم آزمایشات اضافی دارد.
تشخیص پیتیریازیس آلبا
تشخیص معمولا بالینی است و براساس مشاهده ضایعات انجام میشود.
ابزارهای کمکی:
- لامپ وود (Wood’s lamp): در پیتیریازیس آلبا فلورسانس مشخصی دیده نمیشود، در حالی که در ویتیلیگو فلورسانس سفید-آبی روشن وجود دارد.
- هیستولوژی (در موارد نادر): التهاب خفیف پوستی و کاهش ملانین اپیدرم را نشان میدهد.
شکل 4 تشخیص پیتیریازیس آلبا
درمان و مدیریت پیتیریازیس آلبا
- خودبهخود در طی ماهها تا سالها برطرف میشود. درمانها بیشتر حمایتیاند.
- مرطوبکنندهها (امولینتها، کرمهای پایه اوسرین یا وازلین) برای کاهش خشکی
- کورتیکواستروئیدهای موضعی ضعیف (هیدروکورتیزون ۱٪) در صورت التهاب یا قرمزی
- مهارکنندههای کلسینورین موضعی (مانند تاکرولیموس یا پیمکرولیموس) به عنوان جایگزین استروئید
- استفاده از ضدآفتاب برای کاهش کنتراست ضایعات در برابر پوست اطراف
شکل 5 درمان و مدیریت پیتیریازیس آلبا
جمعبندی
این بیماری یک بیماری پوستی خوشخیم، شایع در کودکان و مرتبط با خشکی و آتوپی است. اهمیت اصلی آن در افتراق از بیماریهای مزمنتر مانند ویتیلیگو است. با مراقبتهای ساده پوستی، استفاده از مرطوبکننده و ضدآفتاب، بیشتر موارد بدون عارضه برطرف میشوند.
منابع معتبر: 1. Habif TP. Clinical Dermatology: A Color Guide to Diagnosis and Therapy. 7th edition. Elsevier; 2020. 2. Pityriasis alba. DermNet NZ. 2023.
لینک کوتاه این مقاله: https://drmaleki.ir/?p=25960📋
تعداد بازدید از این مطلب: 679
لطفا از عکسهای قبل و بعد بیماران در گالری تصاویر دیدن فرمایید.
آدرس: اصفهان-خ چهارباغ بالا جنب مجتمع پارک ساختمان گلستان طبقه فوقانی بانک سپه مرکز لیزر هور (دکتر مریم ملکی)
تلفن :03136662224
۰ دیدگاه