دکتر مریم ملکی متخصص پوست و مو در اصفهان

1- ژل‌های کم دوام: ژل‌هایی که تنها از کلاژن ساخته شده‌اند در این دسته جای می‌گیرند. این‌ها دوام بسیار کمی دارند و معمولا طی ۳ تا ۴ ماه جذب بدن می‌شوند. این ژل‌ها معمولا از هیالورونیک اسید تشکیل شده‌اند.
2- ژل‌های موقت: این گونه ژل‌ها، دوام یک تا چند سال دارند ولی دائمی نیستند و بالاخره جذب می‌شوند و از بین می‌روند. ژل‌های موقت شامل هیالورونیک اسید، هیدروکسی آپاتیت (Radiess) یا پلی‌لاکتیک اسید (PLLA) و یا پلی کپرولاکتون (الانسه) ساخته شده‌اند. این‌ ژل‌ها به ترتیب تا ۱۲، ۱۸، ۲۴ و ۴۸ ماه پایداری دارند. از هیدروکسی آپاتیت (ریدیس) و پلی لاکتیک اسید و الانسه نمی‌توان برای تزریق ژل به لب استفاده کرد. تزریق PLLA هم حداقل به سه جلسه درمانی نیاز دارد. به همین خاطر ژل‌های حاوی هیالورونیک اسید پراستفاده‌ترین و ایمن‌ترین ژل‌ها به حساب می‌آیند.
3- ژل‌های دائمی: تنها ژل دائمی که از سوی سازمان FDA تایید شده، ماده‌ای به نام PMMA یا پلی متیل متیل‌اکریلات است. البته FDA استفاده از این ماده برای حجم دهی به لب را تایید نکرده و از نظر این سازمان تنها استفاده از آن فقط برای از بین بردن خطوط خنده و چین و چروک‌های اطراف لب مجاز است. هرچند که هنوز از ژل‌های دائم برای حجم‌دهی به لب استفاده می‌شود، معمولا پزشکان متخصص آن‌ها را توصیه نمی‌کنند چون عوارض و خطرات زیادی دارند.